بخشی از مقدمات عرفان 1

این شهود میخواهد ،این دیگر با علم بدست نمی آید، احدیت که گفته میشود در واقع خود ذات الهی را بررسی میکنیم، یعنی شما به مقام ذات میرسید به آن ذات میگویند مقام احدیت خود احد وصف است ولی صفتی است که میگوییم ذات احد، ذات احدی که اقتضای این را دارد که حتی صفات کمالیه که خود احدیت هم از ان کمال دارد ،در آن ذات مندمج اند اصلا نیست ، تمام این صفاتی را که به خداوند عالم نسبت داده ایم  و یا خدا به خودش نسبت داده است،از حیث ماست.ماییم که میگوییم خدای علام  خدای احد خدای واحد ...و گر نه ذات من حیث هی ذات هیچ اقتضایی ندارد اصلا قرق گاه است اصلا بحث نمیشود در آنجا تا مرحله ای که ما میروییم همان مرحله ی احدیت است دیگر از احدیت نمیتوانیم برویم الا کملین تازه این هم اختلافی هست که آیا کملین به مرحله ی فنای در احدیت میرسند یا نمیرسند یعنی در ذات فانی میشوند یا نمیشوند احدیتی که گفته میشود احدیت دو روی یک سکه است یک تعین اول ذات بعد احدیت گفته میشود به این میگویند تعین اول دو روی یک سکه است میگویند برزخ اولی که یک طرفش ذات است و طرف دیگرش اسماء و صفات است احدیت یعنی یک طرف ذات و طرف دیگر واحدیت به این تعین اول میگویند که به این تعین اول حقیقت محمدیه این کلش را (مقام احدیت را کلش را )که واحد و صمد و واحد و سایر اسماء صفات همه اش در آن جمع هستند میگویند الله که باطن الله هواست عبد الله شدن یعنی این اسم را عبادت کردن اگر بالاتر بروی میشوی عبده , عبده را به هیچ کس نگفته اند فقط به پیامبر گفته اند رسید الله شد مقام برزخیت اولی تعین اول اینها همه اش را صاحب شد آن طرفش شد ذات دیگر از آن که شد , شد ذات –

باب ششم فتوحات میفرماید به این مقام کسی نرسید جز حضرت رسول و امیر المومنین علیهما السلام - ولی تو خودت را به زحمت نیانداز تو به این مقامات نمیرسی ،نه اینکه امکان ندارد ،آن کسی که به این مقام رسید خبر داده گفت جز من و امیر المومنین کسی به این مقام نخواهد رسید خودت را به زحمت نیانداز .